Przeprowadzając przegląd techniczny lokalu lub domu w stanie deweloperskim, podczas odbioru technicznego, należy zwrócić szczególną uwagę na poprawność i jakość wykonanej wylewki betonowej (tzw. szlichty). Konkretny rodzaj posadzki i jej parametry np. grubość, powinny być określone przez dewelopera w prospekcie informacyjnym inwestycji. Koniecznymi narzędziami do samodzielnego przeprowadzenia kontroli posadzki będą: poziomnica (łata) długości 2 m oraz szczelinomierz. O ile poziomnicę i łatę stosunkowo łatwo zdobyć, można ją zakupić w każdym markecie budowlanym, o tyle klin pomiarowy nie jest narzędziem używanym powszechnie i jego dostępność jest ograniczona. Można domowym sposobem poradzić sobie bez niego, ale o tym dalej.
Co sprawdzamy na posadzce?
Sprawdzenie posadzek musimy wykonać dokładnie we wszystkich pomieszczeniach mieszkania. Poprawnie wykonana posadzka powinna być odpylona, równa i wykonana w poziomie, posiadać jednolitą strukturę i powierzchnię bez wykruszeń, spękań i uszkodzeń betonu. Powierzchnia powinna być zatarta na ostro. Niedopuszczalne są trudnousuwalne zabrudzenia bitumami i środkami antyadhezyjnymi.
Dopuszczalne odchylenia na szlichcie
Bywa, że projektant w dokumentacji projektowej przewidział spadek posadzki np. w łazience pod odwodnienie liniowe lub w garażu, na balkonach i loggiach. W innym przypadku zakładamy, że posadzka powinna być wykonana w poziomie. Nie zmienia to faktu, że Normy oraz WTWIORB (Warunki Techniczne Wykonania I Odbioru Robót Budowlanych) dopuszczają one odchylenie powierzchni podkładu od płaszczyzny. Płaszczyznę oraz poziom posadzki sprawdza się przy użyciu łaty o długości 2 metrów. Odchylenie nie powinno przekraczać 2 mm/1m (4 mm/2m) oraz 5 mm na całej długości i szerokości pomieszczenia. Dopuszcza się miejscowe prześwity do 5mm na długości łaty 2m.
Normatywnie grubość posadzki powinna minimalnie wynosić:
- posadzki układane bezpośrednio na stropie min. 2,5 cm;
- posadzki układane na warstwie z folii min 3,5 cm;
- posadzki układane na izolacji akustycznej min. 5 cm
Gdzie szukać problemów na posadzce?
Najczęściej spotykaną usterką podkładów są zapadnięte lub podniesione narożniki. Usterkami będą również wklęśnięcia lub wybrzuszenia posadzki w środkowej jej części. Warto przyłożyć poziomnicę na każdej dylatacji w przejściach pomiędzy pomieszczeniami, nie powinno być zgrubień oraz uskoków. Zalecam przyjrzeć się dokładnie okolicom dylatacji obwodowej. Krawędź wylewki przy szczelinie ze ścianą może posiadać zgrubienia nazywane łódeczkowaniem – to kolejna usterka. Odchylenia powyżej dopuszczalnych wartości mogą narazić nas na dodatkowe koszty wykonania ewentualnych poprawek.
Poprawność wykonania dylatacji
Posadzkę w budownictwie mieszkaniowym wykonuje się jako tzw. „podłogę pływającą”. Główny powód dla takiego rozwiązania to względy termiczne i/lub akustyczne. Warstwa betonowej wylewki układana jest na izolacji akustycznej w postaci styropianu lub innego materiału zgodnie z projektem oddzielonej od wylewki folią przeciwwilgociową. Jako dopełnienie warunku podłogi pływającej zgodnie ze sztuką budowlaną warstwę posadzki oddziela się od pionowych i stałych elementów budynku (ścian, słupów) przekładką uszczelniająco-tłumiącą tworząc dylatację obwodową.
Kolejnym rodzajem dylatacji na posadzkach są nacięcia w przejściach pomiędzy poszczególnymi pomieszczeniami oraz nacięcia przeciwskurczowe. Poprawnie wykonane nacięcia posadzki w przejściach pomiędzy pomieszczeniami powinny się znajdować z jednej lub drugiej strony przejścia wzdłuż krawędzi ściany, w miejscu, nad którym znajdować się będzie zamknięte skrzydło drzwi. Lokalizację i kierunek otwarcia drzwi można odczytać z projektu architektonicznego. W przypadku dużych powierzchni posadzki przekraczających pola o wymiarach 6 x 6 m stosuje się nacięcia przeciwskurczowe, o głębokości 1/3 – 1/2 grubości podkładu. Jeżeli chodzi o znajomość dokumentacji to szczeliny dylatacyjne powinny pojawić się również w miejscach dylatacji budynku oraz miejscach styku podłóg o różnej konstrukcji.
W przypadku podposadzkowej instalacji ogrzewania podłogowego dobrzej jest znać jej przebieg, ponieważ szczeliny dylatacyjne powinny oddzielać pola różnych pętli grzewczych.
Najbardziej kontrowersyjną sprawą dla dewelopera i wykonawcy posadzki będzie wskazanie braku charakterystycznych nacięć posadzki w kształcie litery T w narożnikach zewnętrznych. Nie są one wskazane w żadnej z Norm czy Warunkach Technicznych Wykonania I Odbioru Robót Budowlanych. Dobra praktyka wykonawcza wskazuje, żeby takie nacięcia posadzki wykonywać aby uniknąć pęknięcia posadzki. Jako taką dobrą praktykę wskazuje między innymi Akademia Posadzkarska. Jeżeli w dokumentacji projektowej znajdowały się wytyczne odnośnie takich nacięć, to powinny być wykonane obligatoryjnie. Jeżeli nie ma takiej informacji w dokumentacji to Wykonawca może je wykonać, ale nie musi.
 Fot. 1 Nacięcie posadzki w kształcie litery T przy narożniku zewnętrznym szachtu w łazience. |  Fot. 2 Nacięcie posadzki w kształcie litery T przy narożniku zewnętrznym na łączeniu ścian. |  Fot. 3 Nacięcie posadzki w kształcie litery T przy narożniku zewnętrznym ościeży drzwi balkonowych. |
Odpowiednia twardość, jakość betonu oraz wilgotność szlichty
Podkłady z zaprawy cementowej powinny mieć wytrzymałość na ściskanie minimum 12 MPa, a na zginanie co najmniej 3 MPa. W przypadku wątpliwości co do klasy i marki betonu należy przeprowadzić badania wytrzymałościowe. Do analizy wytrzymałości betonu niezbędne będą specjalistyczne urządzenia młotek Schmidta, rysik Ri-Ri. Wskazane metody są bezinwazyjne, ale w przypadku złych wyników należy przeprowadzić dalsze badania (wykonywane przez specjalistyczne firmy i rzeczoznawców). Jeśli wytrzymałość posadzki będzie niewłaściwa, wadę można zgłosić już po odbiorze z tytułu rękojmi za wady i/lub gwarancji.
Należy pamiętać o sprawdzeniu wilgotności posadzki. Zbyt wilgotne podkłady będą miały destrukcyjny wpływ na podłogi drewniane i dywanowe. Przed położeniem podłogi należy zapoznać się z instrukcją producenta odnośnie wymaganych parametrów podkładu. Wilgotność podkładu możemy sprawdzić nieinwazyjnie przy użyciu wilgotnościomierzy (co ma swoje ograniczenia) lub inwazyjnie np. metodą CM.
Naprawa pękniętej posadzki
Pomimo wszelkich starań posadzki czasami pękają. Należy docenić jeżeli przed odbiorem deweloper dokonał napraw wadliwej posadzki. Jeżeli jednak odkryliśmy taką usterkę podczas przeglądu technicznego powinniśmy ją zapisać do protokołu. Zgodnie ze sztuką i technologią napraw dokonuje się metodą zszycia przy użyciu stalowych klamerek i szybkowiążącej żywicy. Właściwa naprawa posadzki gwarantuje nawet większą wytrzymałość w miejscu naprawy w stosunku do pozostałej części podkładu.
Sprawdzenie głębokości szczeliny bez szczelinomierza
Pora na prawdziwą rewelację! Jak poradzić sobie z ustaleniem grubości szczeliny bez szczelinomierza?
Otóż można się posiłkować monetami o nominale 5 zł oraz 2 zł i warto na odbiór zabrać ze sobą minimum 3 monety jednego nominału. Grubość obu monet wynosi 2,0 mm. Układając monety w stos uzyskamy wielokrotność 2 mm (4, 6, 8 mm). Zatem mierząc odchyłki posadzki, jeżeli do szczeliny pod łatą zmieścimy stos trzech monet, uzyskując 6 mm, oznacza to, że odchyłka przekracza dopuszczalne wartości normowe. Takiego pomiaru deweloper nie powinien podważać. Mierzenie szczeliny przy użyciu jakiejkolwiek innej miary liniowej będzie niedostatecznie dokładne i na pewno podważane.
 |  |  |
Wracając do sprzętu, jaki jest konieczny do właściwego odbioru płaszczyzny i poziomu posadzki czyli łaty/poziomicy 2 m i szczelinomierza klinowego należy zauważyć, iż każdy sprzęt posiada jakąś tolerancję wymiarową. Łaty/poziomice „marketowe” zwykle posiadają tolerancję pomiarową rzędu 0,5mm/1m (czyli na 2m odchyłka sprzętu wynosi 1,0 mm).
Inżynier Studio PiK posługuje się jedną z najwyższych klas poziomicą dostępną na rynku o tolerancji pomiarowej 0,3 mm/1m (0,6 mm/2m) wyposażoną w 3 libelki poziomu i 4 pionu oraz oczywiście szczelinomierzem w zakresie do 27 mm z tolerancją wymiaru 0,1 mm.
Jak tego nie robić, czyli mity odbiorów z Internetu
Na koniec chciałbym dodać małe spostrzeżenie. Można spotkać wiele poradników dotyczących odbiorów technicznych od deweloperów. Mam wrażenie, że nie są one pisane przez praktyków. Dlaczego? Ponieważ zawierają absurdalne informacje, niepoparte żadnymi normami. Stosując w trakcie odbioru te porady można jedynie rozbawić przedstawicieli dewelopera i wykonawcy.
Mit nr 1. dotyczący sprawdzenia posadzki przy użyciu piłeczki.
Równości posadzki i jej poziomowości nie sprawdza się używając piłeczki! Żadnej! Bez względu na materiał z jakiego jest wykonana, stalowa, czy gumowa.
Odbiór techniczny wymaga opanowania, posiadania wiedzy technicznej, „parku narzędziowego” oraz praktyki z zakresu wykonywania przeglądów technicznych mieszkań. Warto skorzystać z usługi doświadczonego inżyniera, który będzie potrafił sprawdzić szczegółowo mieszkanie pod kątem ewentualnych wad i usterek, będzie potrafił je odpowiednio zakwalifikować i doradzi Nabywcy jak wyglądają formalności po odbiorze mieszkania.
Zapraszam do zapoznania się z przejrzystym cennikiem usług oraz skorzystania z oferty Studio PiK.